Gakuen Alice Revenge Chess

ewet ayrıca erken yazmaya çalış geciktirme

elimden geleni yapıyorum

ayy acaba yeni karakterler nasıl olcak

elinden gelenin en iyisini yapcağına inanıyoruz

ewrtttttttt

Ewtt zaten sen her bölümde elinden gelenin en iyisini yapıyosun

ewtt ya okurkenn hep heycanlanıyorumm

eveeeeeettt yeni bölümm sıcak sıcakk afiyet olsunnn

18.BÖLÜM:ENGELLER
--MİKAN--
En son acıdan yere serildiğimi hatırlıyorum.Biliyorum,çantada keklik
demiştim bu işe ama hazırlıksız yakalanmıştım.Sadece bir bariyer olursa
işimin daha kolay olacağını düşünmüştüm.Ama bu bana bir sürpriz olmuştu
ve bir ders çıkarmıştım;"Asla bir işe hazırlıksız başlama".Her neyse
gözlerimi açtığımda hastanedeydim vücudumun her köşesi ağrıyordu ve
burnumdan akciğerlerime kadar lanet bir boru iniyordu.Alışkın değildim
ama idare etmem gerekiyordu.Uyandığımda başımda kimse yoktu.En azından
Ryou bekleyebilirdi değil mi?Hımph!!!
Tam benim sinir bardağım taşacakken içeri paldır küldür elinde bir
motifli kutu tutarak Ryou girdi.Ona melül melül baktım.Terlemişti ve
nefes nefese kalmıştı.Sinirimin hafif azaldığını hissettim.Tam ağzımı
açacakken yanıma doğru ilerledi ve sandalyeye oturdu.Kutuyu ise üstünde
bir vazoda güller olan bir masanın üstüne nazikçe koydu(?)Merak etmiştim acaba o kutunun içinde ne vardı?
Her neyse ona kafamı çevirdiğimde bana sinirli sinirli bakıyordu.Zar zor onunla konuşabildim;
-Errrr,Ryou?Bir sorun mu var?
Gözlerini yumdu,en önemlisi kaşları seyiriyordu.Eyvahlar olsun bu iyiye
işaret değildi.Birazdan bomba patlayacak gibiydi.Alt dudağımı ısırdım ve
kaderimi sessizce beklemeye başlayacaktım ki Ryou bağımaya
başladı,-Kulaklarımı patlatcak bir ses tonuyla tabii ki-
-SEN NE YAPMAYA ÇALIŞIYORSUN,HA?BENİ NE KADAR ENDİŞELENDİRDİĞİNİN
FARKINDA MISIN KÜÇÜK HANIM?!KAÇ GÜN UYUDUĞUNU,YOK HAYIR BAYGIN OLDUĞUNU
BİLİYOR MUSUN?!!!
Sertçe yutkundum ve kısık bir sesle cevap verdim,doğryu söylemek gerekirse ödüm patlıyordu;
-Ha-Hayır...
Tek kaşını kaldırdı ve hem alaycı hem de sinirli bir ses tonuyla gülerek cevap verdi;
-1 haftaaaa,1 koca haftaa!!!
Gözlerimi kırpıştırdım ve kulaklarımı ovuşturdum;
-1 hafta mı?
Kafasını salladı;
-EVET!
Bu sefer ben sinirlenmeye başlamıştım ve sesim biraz sinirli çıkmaya başladı;
-Hey,en azından bir geçmiş olsun filan de,nereden bilebilirdim ki iki kalkan olacağını akademinin etrafında?!
İlk önce ağzını açacaktı,biraz duraksadı ve kaşlarını çattı,bir ipucu yakalamış gibi sordu;
-İki bariyer mi?
Kafamı onaylarcasına salladım ve ona meraklı gözlerle baktım,kafasını öne eğmişti ve kara kara düşünüyordu.Kötü bir şey olacakmış gibi hissettim kendimi.
Ardından kafasını hızla kaldırdı ve heyecanlı heyecanlı sorular sormaya başladı;
-Mikan,sana elektrik çarptığında neler hissettin?
Biraz öylece kalakaldım.Ne mi hissetmiştim?Gerçekten vücudumda çok kötü bir acı vardı...Ve...Tenjou'ya ulaşabilmiştim...Ama birşeylerin ters gittiğinin de farkındaydım...Böylesine güçlü ikinci bir bariyeri kim koyabilirdi..?Ve o anda kafama dank etti.Nasıl da düşünememiştim;
-Shiki Machika...
Bana dönerek kaşlarını kaldırdı;
-Kim?
Gözlerimi ona diktim;
-Tabii ya neden düşünemedim ki?Shiki,annem beni almadan önce akademiden hep onunlaydı ve Hii-sama'nın bir akrabasıydı,hem de çok yakın...Ve çok güçlü bir bariyer alicei vardır!Lanet olsun!Şimdi planlarını anladım!!
Kapı gıcırtıyla açıldı ve içeriye amcam,babam,Kaoru-san ve annem girdi.Hepsinin de yüzünde ciddi bir ifade vardı...Ve o anda başımın belada olduğunu farkettim.Yakalanmıştık,hem de başımız fena halde beladaydı...
Amcam yanıma geldi ve Ryou'nun yanındaki boş sandalyeye oturdu.Diğerleri de beyaz kanepeye dizildiler.Amcamın kaşları çatıktı ve belli ki bana kızgındı;
-Artık ne yapmaya çalıştığınızı biliyoruz hiç merak etmeyin,ve açıklamaya da çalışmayın,başınız büyük bir belada.
Hemen atlayıverdim;
-Ama birşeyler yapmazsak Kaoru-san ve babam--
Amcam lafımı böldü bu sefer sesi daha yumuşak ve hüzünlü geliyordu;
-Bunu çoktan biliyorum,Mikan.Bana anlattı.
Babam oradan konuştu;
-Ölmek veya ölmemek bizim seçimimiz Mikan,kontrol edilip edilmemek de...Geçmişte olanları değiştiremeyiz ama geleceğimize şekil verebiliriz.Tabii ki Kaoru ve ben Esp--yani Lucifer tarafından kontrol edilmek istemiyoruz ama siz bizim geleceğimizsiniz ve sizi de tehlikeye atma cesaretini gösteremeyiz.Bu bizim sorunumuz.
Kaşlarımı çattım,nasıl onların sorunu olabilirdi ki?Bu aynı zamanda bizim de sorunumuzdu.İkinci kere o kayıp acısını yaşamak istemiyordum;
-Nasıl sadece sizin sorununuz olabilir ki?Bu sizin sorununuz olduğu kadar bizim de sornumuz.Size bir şey olmasına izin veremeyiz!!Bu beni,yani bizi de yaralar!
Annemin gözlerinden nasıl üzgün olduğunu okuyabiliyordum ve aynı şekilde sanki başka bir insandan çıkan bir sesle konuştu;
-Mikan,eğer bu göreve siz giderseniz bu da bizi yaralar hayatım,aynı şekilde siz bizim nasıl yaralanmamamızı istiyorsanız biz de sizin yaralanmamanızı istiyoruz...Hepsi sizin iyiliğiniz için...
Bardağım taşmak üzereydi,gözlerimin buğulandığını hissedebiliyordum,yaşlar damla damla gözlerimden akmaya başlamıştı,dudağımı yine ısırdım,sesimi kontrol etmeye çalışıyordum.Ve en sonunda gözlerimi sıkı sıkı yumdum ve cesaretimi topladım,elimden geldiğince ciddi bir ses tonuyla konuştum;
-Siz ne derseniz diyin ben,şu Lucifer denen --dııııt-- yüzünden diğer insanların,özellikle kendi babamın hayatını tehlikeye atacak biri değilim.Ben bu mitolojinin bir parçasıyım ve bu mitolojiyi değiştirecek de değilim.Bu yüzden diğer insanların bu davaya karışmasını istemiyorum,bırakın da bunu kimseyi yaralamadan halledelim.Kimsenin benim yüzümden acı çekmesini istemiyorum.Bu yüzden de Yuna Sistemi'ne gideceğim ve o anahtarları toplayacağım ve daha sonra Pandora gezegeni midir nedir -cehennemin dibine kadar yolu var- oradaki kasayı açıp o ruh taşlarını zararsız olarak size getireceğim ve kimsenin de yoluma çıkmasını istemiyorum ve yanımda Natsume,Ruka-pyon,Hotaru ve Ryou'yu da götüreceğim,hepsi güçlü alice kullanıcıları bu yüzden kendi başımızın çaresine bakabiliriz.
Ryou onaylarcasına başını salladı.Diğerlerine baktığımdaysa sanki bana öcüymüşüm gibi bakıyorlardı.Kaoru-san kafasını kaşıdı;
-Ne zaman yetişkin oldunuz acaba?Gerçekten çabuk olgunlaşıyorsunuz.
Gözlerimi kırpıştırdım.Yetişkin ha?Bence hayır,daha çocuktuk ve yetişkin olmak için yolumuzda daha çok engeller vardı ve biz o engelleri düşe kalka aşacaktık,ama biz daha yolu bile yarılamış sayılmazdık ama eminim bir gün,bir gün o yolu tamamlayacağız,buna eminim!

woooowww ne güzel yazmışsın dewmını sabırsızlıkla bekliyorum

ewt spr ötesi olmuş

bncede çoq spr yazmışın cnm bklediğimize değdi valla

yaa mükemmel yaa!!! yazma şeklin çok güzel..hmm sanki biraz alacakaranlıktan kopya çekmişsin gibi

woww süperrdii babsıyla konuştupu yer çok duygusaldıı

sinem-karamelek demiş ki:

yaa mükemmel yaa!!! yazma şeklin çok güzel..hmm sanki biraz alacakaranlıktan kopya çekmişsin gibi

alacakaranlık mı?yazarken kopya çekmek aklıma bile gelmedi nereden çekmişim söyler misin bi

nese ben yazıyım;

19.BÖLÜM:MOTİFLİ KUTUNUN SIRRI
--MİKAN--
Ben fikrimi dile getirmiştim.Ne olursa olsun o anahtarları geri alacaktım ve yoluma kimsenin çıkmasına izin vermeyeceğim.Ve o gezegenlerden canlı çıkmayı başaracağım.Önümüzde ne engel olursa olsun birlikte aşacağız.Elbette ki ailelerimizi de ikna edebileceğiz o kesin,biz artık çocuk değiliz ama aynı zamanda yetişkin de değiliz,ikisinin arası bir şey gibiyiz işte...
Beni düşüncelerimden çekip çıkaransa babamın tereddütlü sesi oldu;
-Pekala,içim hiç elvermiyor ama sizi göndereceğiz.
Babama ilk başta öylesine bakakaldım.Annem de ona bakıyordu.Konuşan kişi ise Ryou oldu;
-Ciddi misiniz?Yani gidebilir miyiz?
Kazu amcam derin bir iç çekti;
-Gidebilirsiniz,ama bir şartla.
Tek kaşımı kaldırdım ve sordum;
-Neymiş o şart?
Babam ciddi öğretmen moduna geçti -cidden buna alışkın değildim ve babam genellikle benim gibi "Happy-go-lucky" tipi bir insan olduğu için bu bana komik ve biraz da garip geliyordu-;
-Her gezegendeki göreviniz bittiğinde bize neler olduğu hakkında rapor vereceksiniz.
Rapor mu?Bu kolay bir şeydi Hotaru'ya bu görevi verebilirdim.Yani en azından kabul ederse.Raporlar konusunda iyiydi.Alaycı bir ses tonuyla ortamı yumuşatmaya çalıştım;
-Hay-haaaaaayyy majesteleri.Dileğiniz benim için bir emirdir.
Kazu amca başıma sertçe vurdu,gerçekten şimdi canım yanmıştı bir de üstüne üstlük şok halinde olduğum için dilimi sert ısırmıştım;
-AWWWWWWWWWW!!KAZU AMCA ACITTTINNN!!!DİLİMİ DE ISIRDIM SENİN YÜZÜNDEN.
Bu sözümden dolayı herkes kahkahalarla gülmeye başladı.Neden bilmiyorum bunda komik bir şey yoktu ki?Ama bu manzara benim de gülümsememe yol açtı.İşte bir gün yine böyle barış içinde gülüp gülemeyeceğimizi düşündüm.Ama her hikayenin bir mutlu sonu vardır değil mi?Bu da benim hikayem işte.Ve kesinlikle kendime bir mutlu son yaratacağım,orası kesin!
--NATSUME--
Şu an hala dersteydik ve Mikan 1 haftadır okula gelmiyordu.Bu kız yüzünden kesinlikle kafayı yiyicem bir gün orası kesin!Meraktan ve korkudan çatlamıştım ve en önemlisi kimse bize Mikana ne olduğundan bahsetmemişti bile...En azından bir ipucu verselerdi canım biz onun arkadaşlarıyız yani değil mi ama?!
Zilin kulakları sağır edecek bir şekilde çalmasıyla yerimden sıçradım ve içimden zile saydırıyordum bu arada.Direk olarak Ruka'ya baktım.Düşünceli görünüyordu.Gözleri defterindeydi.O da eminim Mikan için endişeleniyordu.Ardından İmai yanımıza geldi ve o meşhur Cool Blue Sky gibi konuştu -cidden kim bu Cool Blue Sky anlamıyorum ama Hayate hep İmai'ye böyle diyor-;
-Buldum.
Ruka gözlerini defterinden ayırmadan sordu;
-Ne buldun?
Hotaru içini çekti;
-Mikana ne olduğunu buldum.
Kafamda ziller çalmaya başlamıştı,Ruka hemen başını kaldırıp İmai'ye baktı;
-Ne olmuş ona?
İmai başını başka yöne çevirdi ve kaşlarını çattı;
-Şu süvarilerine ulaşayım derken akademinin bariyerinin gazabına uğramış ve şoka girmiş,hastanedeymiş şu anda.
Kafamda İmainin sözleri at gibi koşturup duruyordu...O an nefesim kesilir gibi oldu ve ayağa kalktım.İmaiyle konuşurken sesim adeta hırlama gibi çıkıyordu;
-İmai,hemen,hastaneye gidiyoruz,hemenn!!!
--MİKAN--
Babamlar ayrılalı birkaç dakika bile olmamıştı daha ve ben Ryou ile yanlız kalmıştım.Gözüm hala motifli kutuyu kesiyordu.Dikkatimi sadece kutuya vermiştim.Ryou'nun sesini duydum;
-Eminim ki bu kutunun içinde ne olduğunu merak ediyorsundur.
Başımla onu onayladım ve dudaklarım hafifçe yukarı doğru bir gülümsemeyle kıvrıldı;
-Evet tam üstüne bastın,bu kutu nedir?
Ryou arkasına yaslandı ve bacak bacak üzerine attı;
-Bu kutunun içinde bir alice taşı var.
Gözlerim şaşkınlıkla büyüdü ve kaşlarım otomatik olarak havaya kalktı;
-Bir alice taşı mı?
Ryou gözleriyle onayladı.Ve kutuyu eline aldı;
-Bu alice taşının ne işe yaradığını öğrenmek ister misin?
Heyecandan kalbim yerinde duramıyordu.Kaşlarımı çatarak gülümsedim;
-Evet,söyle bakalım...

ayy muhteşem olmuş ama en heyecanlı yerde kesmişsin o yüzden dewam

ya müthiş olmuş bende merak ettim şimdi.bu arada anltım şekli o kadar güzeldi ki benim aklıma alacakaranlık geldi.ona benzettim.yanlış anlama yanii

gerçekdn spr yazmışın natsume odaya gelince ne yapcq çoq merak ediom doğrusu hatta belki ryouyla mikanın yanlş bi zamannda geliverrler o zmn ortalık acaip karışır ayy çowq merak ediom

süperr olmuşş bayıldımm

ya ne oldu neden kimse bi şey yazmıo mikan-natsu ne oldu ya ndn hikayeni yazmıon yoqsa burdada mı konu bitti ???

Ewt yaa neden bıraktın hemde en heyecanlı yerinde birakmissin

ewtt en heyecanlı yerinde bıraktınn ama arkadaşlar mikan_natsu 1 haftada 1 yazıyoo lütfenn onun hayatına saygı duyalımm yetiştiremiyo olabilir yanii nede olsa kolay bişey değill ondan dolayıı lütfenn saygı duyalımm...

Himm haklisin hikaye yazmak kolay değil ilham gelmiyo olabilir

arkadaşlar sempatiniz içi sağolun bu aralar aile içi iftar yemekleri düzenliyoruz da ancak sabaha karşı girebiliyorum neyse ben yeni bölümü ekleyeyim

20.BÖLÜM:KUTUNUN İÇİNDEKİ...
--MİKAN--
Kaşlarım çatık ve yüzümde bir karış gülümsemeyle motifli kutunun içinde ne olduğunu sordum Ryou'ya...O da ilk önce derin bir nefes aldı ve kutuyu açtı.İçinde ise parlayan koyu gri bir taş vardı ve gerçekten göz alıcıydı neredeyse gümüş ile karıştırmak üzereydim.Gözlerim faltaşı gibi açılmıştı ve taştan gözlerimi ayıramıyordum.Taştan gözümü ayırmadan Ryou'ya sordum;
-Bu bir alice taşı,değil mi?
Ryou başını hayır anlamında salladı ve elleriyle gözümü kapattı;
-Hey!Ne yapıyorsun,şaşkın!
Onu göremesem de sesi biraz kızgınçıkmıştı;
-Şaşkın sensin!Taşa o kadar uzun süre bakmamalısın.
Ardından "Tak" diye bir ses duydum ve Ryou elini gözlerimden çekti ve yerine oturdu.Motifli kutuya yeniden döndüğümdeyse kapağı kapanmıştı.Ryou'ya döndüm;
-Ne demek istiyorsun?Yani kutuya uzun süre bakmamalısın derken.Ve bu alice taşı değilse ne---
Sözümü kesti;
-Sakin ol,her şeyi anlatacağım.
Olduğum yere yayıldım ve bandajlı kafamı yumuşacık yastığa gömdüm.Gerçekten rahattı ve Ryou'nun yüz ifadesinden de anlatacağının uzun bir hikaye olduğu anlaşılabiliyordu.Ancak o an 3 aura hissettim.Ah!Natsume,Hotaru ve Ruka-pyon hızla odama doğru yaklaşıyorlardı.Sertçe yutkundum.Şimdi Hotaru'dan bir dizi fırça yiyecektim ve Natsume'nin buz gibi keskin ve kızgın bakışlarına katlanmak zorunda kalacaktım.Bu adil değildi.Ryou'ya yalvaran gözlerle baktım.O da bana suratını asmış bakıyordu ve o anda bundan kaçamayacağımı farkettim.
Kapı gürültülü bir sesle açıldı ve Natsume'Yi arkasında Hotaru ve Ruka-pyon'u gördüm.Hotaru yine buz gibiydi ama Natsume'Nin kızıl gözleri bu sefer sanki alev alev yanıyor gibiydi.Hızlı adımlarla içeri girdi ve yatağın yanında dikilmeye başladı.Hotarı ve Ruka-pyonsa birer sandalye çektiler.Ben o anda şaşkın bir ifadeyle onları izlemekle meşguldüm ve kimsenin konuşmadığını farketmek biraz zamanımı aldı.Ayvayı yedim işte şimdi.
Zorla da olsa konuşmayı ben başlatmaya çalıştım ama ilk önce Natsume soğuk bir ses tonuyla araya girdi;
-Ne yapmaya çalıştığını anlamıyorum,Mikan.Bizi kalpten götürmeye mi çalışıyorsun?1 haftadır endişeden öldük!
Hemen atladım;
-Şey...Ben sizi endişelendirdiğim için üzgünüm...
Hotaru gözlerini çevirdi;
-Üzgün olduğunu söylemek yetmiyor ama.
Tek kaşımı kaldırdım;
-Ne yapmam gerekiyor o zaman?
Ruka-pyon gülümsedi;
-Az önce İzumi-sensei,Yuka-san,Kazu-san ve Narumi-sensei ile karşılaştık ve biraz garip görünüyorlardı.Mutlaka birşeyler olmuş olmalı ilk önce bunu anlatmaya başlasan?
Ryou'dan bir hırlama çıktı.Ona doğru baktım.Gayet sakin görünüyordu ama ben onu biliyordum.Kızgın olduğunda bile gülümseyebilecek bir tipti.Gözleriyse onu ele veren tek şeydi.Ve o gözler şimdi bana Ryou'nun endişeli olduğunu söylüyordu.
Tekrar arkadaşlarıma döndüm ve başımla onayladım;
-Pekala,endişelenecek birşey yok aslından nasıl olsa planı yapan bizdik bu yüzden size anlatmama gibi bir lüksüm yok ve Ryou endişelenmeyi kes.
Hızla kafasını kaldırdı ve bana dik dik bakmaya başladı ve ben de ona bir "Ne?" bakışı attım.İçini çekti ve kendini sandalyesine gömdü.Ve ben de onlara olanları anlattım.Ben bitirince yüzlerinde bir yumuşama oldu.Konuşamadıklarını gördüğümde onlara kafamla motifli kutuyu işaret ettim;
-Ryou bana bu kutunun ne olduğunu anlatıyordu,tam zamanında geldiniz.
Ryou ilk önce bana baktı ve kutuyu eline aldı.Ardından kaşları çatıldı;
-Ancak sizi uyarmalıyım bu kutunun içindeki taşa uzun süre bakmamalısınız.
Natsume pat diye soruverdi;
-Niye?
Ryouona kızarak baktı;
-Sen sor diye.Güzel allahım yarabbim ya!Anlatacağım sonra.
Natsume bir hımph çekerek yanındaki kanepeye kendini attı.Ve Ryou söze başladı;
-Bu bir Ruh Taşı'dır.
Gözlerim birden açılıverdi.Ruh taşı mı?

ruh taşıda ne oluyoo

Waoww harika olmuş